İtalyan Mobilya ve İç Tasarımının 5 Efsanesinden İlham Alın
İtalya'nın zengin kültürel mirası, sanat alanında olduğu kadar mobilya ve iç mimarlık tasarımında da derin izler bırakmıştır. İtalyan mobilya ve iç mimarlık dünyası, dikkat çekici tarzı, zarif detayları ve benzersiz tasarımlarıyla dünya genelinde büyük ilgi görüyor. Bu yazıda, İtalyan mobilya ve iç mimarlık alanında önemli izler bırakan beş efsaneden ilham alacağız.
GİO PONTİ-1940’S
Dev Dolar-bono piramidinin tepesindeki her şeyi gören göz. Modern İtalyan tasarımının babası. Sanki İtalyan halkının kişiliğini, yaratıcılığını ve kültürünü mobilyalarına, nesnelerine ve binalarına yansıtmanın bir yolunu bulmuş gibi. Her alandaki üretken çalışmaları duygusal, etkileyici, eğlenceli, renkli ve iyi işlenmiş.
Ponti'nin yapamayacağı çok az şey vardır. Mimar olarak eğitildikten sonra önce seramik, sonra cam eşya, sonra mobilya ve daha sonra da binalar tasarlayarak adını duyurdu. Hayatı boyunca 120'den fazla farklı şirket için çalıştı. Aynı zamanda büyük bir profesör, yazar, kültür savunucusu ve önemli ve koleksiyonluk tasarım dergisi Domus'un kurucusuydu. Tasarımcıların en çekici ve cömertlerinden biri olarak tanınan, hararetli bir merakla herkesi ünlü açık kapı stüdyosuna davet etti. 1961 yılında inşa ettiği Pirelli Kulesi halen sembolik ve gerçek anlamda dünyanın stil başkenti olan memleketi Milano'nun üzerinde yükselmektedir. Gökdelenin tamamlandığı gün Ponti'nin "O kadar güzel ki onunla evlenmek isterdim" dediği aktarılır.
1950s: Achille Castiglioni
Castiglioni gündelik buluntu nesneleri sever ve onları yeniden bağlamsallaştırmaktan zevk alırdı. Örneğin, modern sokak lambaları gibi sıradan bir şeyin görünümü ve işlevselliği, tüm zamanların en popüler (ve en çok çalınan) lambalarından biri olan Arco'ya ilham verdi. Bir ışık kaynağı, ağır beyaz mermer tabanından neredeyse yedi fit yükseklikteki krom bir topun içinde sallanarak, sehpaları aydınlatmak için mükemmel olan hareketli bir sarkıt oluşturuyor. Gerçekten de 60'ların ikonlarından biri. Paradoks ve ironi onun alametifarikalarıydı. Duchamp'ın hazır ürünlerine gönderme yapan erken dönem Pop Art mobilyalarından Mezzadro traktör koltuğu, dönemin pek çok harika oturma odasında bulunuyordu. Bir başka harika örnek de, teleskopik bir direğin üzerinde dengelenmiş bir otomobil farını ve taban olarak açıkta duran bir transformatörü kullanan Toio yüksek teknoloji tarzı zemin lambasıydı.
Milano Politeknik'te Castiglioni'den ders alan ve şu anda New York'taki Modern Sanat Müzesi'nde mimarlık ve tasarım kıdemli küratörü olan Paola Antonelli, bir keresinde onu "sessiz film döneminden bir komedyen gibi, gergin, zincirleme sigara içen, her zaman hareket halinde, eğlenceli ve oldukça yaramaz" olarak hatırlıyordu.
1960s: Joe Colombo
The Graduate'i izleyen herkesin bildiği gibi, 60'lı yıllar tamamen plastiklerle ilgiliydi ve Colombo'nun 4860 sandalyesi tamamen ABS plastikten üretilen ilk seri üretim sandalyeler arasındaydı. Onun *Barbarella* görünümlü tasarımları hala uzay çağı kökenlerinin kokusunu taşıyor: LEM şezlongunun silueti ve saygı duyulan Elda sandalyesinin döşemesi, sırasıyla bir ay iniş aracını ve bir uzay giysisini çağrıştırıyor gibi görünüyor.
Colombo taşınabilirliği ve kompakt, kendine yeten ortamları severdi. En ilginç eserlerinden bazıları, 2001 setinde evde olabilecek fütüristik Kubrick tarzı modüler yaşam alanlarıydı. Her biri, içinde yatağı, mutfağı, banyosu ve dolabı olan vakumla şekillendirilmiş büyük bir plastik kutudan ibaretti görünüşe göre tek bir kişinin ihtiyaç duyacağı her şey vardı - hepsi de bir İsviçre çakısı hassasiyetiyle akıllıca bir araya getirilmişti.
Colombo 41. doğum gününde aniden kalp krizinden öldü. Belki de sigara ve kokteyl bardağı o kadar da iyi bir fikir değildi.
1970s: Gae Aulenti
Grubun entelektüeli. Ürün ve mobilya tasarımları şaşırtıcı derecede orijinal ve tekil vizyonuna özgü. Benim için her biri bir başyapıt olan lambaları çok önemli. Bazıları uygun fiyatlı, bazıları değil. Yaratıldıkları dönemi somutlaştırıyor, sonra da aşıyor gibi görünüyorlar. Örneğin Pileino lambası, bir NASA uzay kaskından açıkça etkilenmiş gibi görünüyor. Lambaları aynı anda hem yüksek teknolojili hem de organik. İlk bakışta neredeyse robotik, ancak şaşırtıcı derecede işlevsel ve pratik.
Kariyerinde bir dönüm noktası, Paris'teki bir tren istasyonunu Fransız Empresyonist ve Post-Empresyonist sanatını sergileyen Musée d'Orsay'a dönüştürdüğü çılgınca başarılı ve ödüllü tadilat oldu. Tarihi detaylar ile modern yükseltmeleri zekice dengeleyerek, uyarlanabilir yeniden kullanımın ilk günlerinde başvurulan mimar oldu.
1980s: Ettore Sottsass
Sottsass, tasarım kariyeri başlamadan önce (ilk ününü Olivetti için yaptığı ikonik kırmızı Valentine daktilo tasarımıyla kazandı) Kaliforniya'da Ginsberg ve Ferlinghetti gibi Beats'lerle takıldı, ardından İtalya'da onların yazılarını çevirmek için bir yayınevi kurdu. Aynı zamanda bir fotoğrafçı (Dylan, Helmut Newton ve Picasso'nun fotoğraflarını çekti) Daha sonraki yüzyıl ortası yıllarda popüler olan havalı, zevkli uluslararası tarz mobilya ve tasarıma avangart bir tepki olarak, 1981'de kurulmasına yardım ettiği kendine özgü Memphis grubu hala şok ediyor, fikirleri bölüyor ve post-modernizmi vahşi, ateşli renk ve abartılı tasarımla tanımlıyor. Bir Pee-wee Herman oyunuyla tasarım dünyasını sismik olarak sarstılar. Sottsass gerçek bir ajan provokatördü. Yakın zamanda David Bowie'nin onun tasarım çalışmalarını sessizce topladığı ortaya çıkınca hisseleri daha da yükseldi, bir radikal diğerini kucakladı.
Bu efsanevi tasarımcılar, İtalyan mobilya ve iç mimarlık dünyasına sadece yaratıcı eserler sunmakla kalmamış, aynı zamanda ilham verici bir miras bırakmışlardır. Onların eserleri, günümüz tasarımcılarına ve iç mimarlara ilham kaynağı olmaya devam ediyor ve İtalyan tasarımının evrensel çekiciliğini vurguluyor.